Wat zijn de Dode Zeerollen?
In de editie van 1948 van zijn uitstekende boek, Onze Bijbel en oude manuscripten (Onze Bijbel en oude manuscripten), aldus de geleerde Sir Frederic Kenyon:
Helaas is er geen reële mogelijkheid om manuscripten van de Hebreeuwse tekst te vinden die dateren uit perioden vóór die van de zogenaamde masoretische tekst.. (Tekst uit het Oude Testament die dateert uit de 9e of 10e eeuw na Christus. C.).
Net toen zijn boek werd gedrukt, In de 1947, begon een reeks archeologische ontdekkingen die dergelijke claims voor altijd teniet zouden doen. Tot die tijd waren dit de enige oude teksten die hebben bijgedragen aan het begrip van de bijbelse geschiedenis, het waren de Babylonische kleitabletten en de Egyptische papyrus; er is nooit een manuscript van het Oude Testament gevonden dat dateert uit de periode vóór Christus.
Dit alles veranderde radicaal met de ontdekking van enkele boekrollen bewaard in kleipotten in grotten langs de noordwestelijke kant van de Dode Zee. Met deze rollen, de wereld kreeg manuscripten van het Oude Testament die duizend jaar ouder waren dan de eerder bekende.
De ontdekking veroorzaakte een golf van enthousiasme. De hoogleraar Willem Albright, eminente wereldberoemde archeoloog, hij feliciteerde een van degenen die verantwoordelijk waren voor de ontdekking, Johannes Trever, gezegde:
Mijn oprechte gelukwensen met de belangrijkste manuscriptvondst van onze tijd! Ik ben er zeker van dat de gevonden tekst ouder is dan die van de Nash-papyrus (een heel klein deel van het Oude Testament dateert uit de tweede eeuw voor Christus. en de eerste eeuw na Christus.) en ik veronderstel dat het rond het jaar geschreven is 100 A. C. Wat een ongelooflijke vondst! Er bestaat geen twijfel over, onder andere, van de authentieke aard van het manuscript.
Vóór de ontdekking van deze rollen, de oudste kopie van het Hebreeuwse Oude Testament in zijn geheel (de Babylonische code van 1008 gelijkstroom) het dateerde uit 1.400 jaar vanaf de datum van voltooiing van het oorspronkelijke ontwerp. Niet, met fragmenten van de Dode Zee, die periode werd met duizend jaar ingekort.
Er was op dit punt een absoluut unieke kans om te zien of, gedurende die duizend jaar, de Hebreeuwse tekst was nauwkeurig overgedragen. De resultaten van de vergelijking waren positief. De joodse schriftgeleerden waren getrouw geweest in het kopiëren van de bijbelmanuscripten!
Hun bekende eerbied voor de Schrift was al in de eerste eeuw door de joodse historicus beschreven Josephus Flavius:
We hebben in de praktijk blijk gegeven van onze eerbied voor de Schriften. Zelfs als er lange tijdperken zijn verstreken, niemand durfde eraan toe te voegen, verwijder of verander zelfs een enkel sprookje; er is een instinct dat elke Jood vanaf de dag van zijn geboorte met zich meedraagt, wat hem ertoe aanzet de Schrift te beschouwen als goddelijke decreten waarnaar hij moet leven, en indien nodig, zelfs vredig sterven.
De vergelijking tussen de masoretische tekst, waarop onze Hebreeuwse Bijbels zijn gebaseerd, en de Dode Zeerollen (dat zij rapporteerden, geheel of gedeeltelijk, alle boeken van het Oude Testament behalve Esther), bevestigt de door Josephus beschreven houding. In feite lijkt het erop dat de twee teksten, na duizend jaar handgeschreven transcripties, ze waren vrijwel identiek (afgezien van enkele minimale, onbelangrijke variaties).
Dat heeft Charles Pfeiffer verklaard
De oudtestamentische boeken gevonden in Qumran (de naam van de locatie waar de Dode Zeerollen werden ontdekt), ze zijn dezelfde als die we vandaag in onze Bijbels vinden. Zoals met elke tekst die met de hand is gereproduceerd, er zijn minimale variaties, maar we kunnen de bijbeltekst als volkomen betrouwbaar beschouwen.
De Dode Zeerollen zijn daarom zeer belangrijke historische documenten die getuigen van de betrouwbaarheid van de bijbeltekst.
