Het begin van de verschijningen van Medjugorje

MEDJUGORJE, Joegoslavië 1981

In de vroege jaren 1980 weinig mensen buiten wat nu het voormalige Joegoslavië is, hadden van Medjugorje gehoord (uitgesproken Med-ju-goria-ah): een kleine en afgelegen boerengemeenschap genesteld in de heuvels van de provincie Herzegovina, in het zuidwesten van Joegoslavië. [In de zomer van 1981, Echter, er gebeurden dingen die deze eens zo obscure en onbekende gemeenschap zouden veranderen in een zeer belangrijk en beroemd internationaal bedevaartsoord. Effectief, in de loop van tien jaar, En 10 A 15 miljoenen mensen uit vijf verschillende continenten hebben op de bodem van Medjugorje gelopen. Dit is des te belangrijker als men erkent dat Joegoslavië een communistisch land is.

Wat zou zoveel mensen naar deze plek kunnen trekken? De verrassende uitspraken van zes jonge Kroaten die, in de afgelopen tien jaar, ze communiceerden bijna dagelijks met een verschijning die zichzelf identificeert als de Heilige Maagd Maria.

Op woensdag 24 juni van 1981, twee tieners – Ivanka Ivankovic (15 jaren) e Mirjana Dragicevic (16) – ze waren de heuvel achter hun huis opgegaan om sigaretten te roken. Terwijl ze over de rotsachtige hellingen van Piedicolle liepen (Pod-bre-do), in de late namiddag, Ivanka keek op en zag de heldere gestalte van een jonge vrouw in een grijze jurk, uit de grond getild. “Bewaker, Mirjana”zei Ivanka opgewonden “En Onze Lieve Vrouw”½. Mirjana, zien dat haar vriendin echt verrast was, Hij antwoorde: “Wees geen idioot. Omdat de Gospa er in godsnaam uitzien als mensen zoals wij?” Beide meisjes waren bang en renden de heuvel af naar het dorp.

Ongeveer een uur later, de twee meisjes kwamen met tegenzin overeen om terug te gaan naar de top van de heuvel om een ​​vriend te helpen met een kleine kudde schapen die op Podbrdo had gegraasd. Toen ze bij de plek kwamen waar Ivanka de verschijning had gezien, alle drie de meisjes zagen een figuur van een vrouw die een kind in haar armen hield. Net op dat moment een vierde tienermeisje, Zich bij hen aangesloten, Vicka Ivankovic, dat ze was gekomen om haar vrienden te zoeken. Vicka schrok vooral van de vrouw en rende de heuvel af om hulp te halen. De twee tieners werden opgeroepen en woonden de verschijning bij. De stralende gestalte wenkte de jonge mannen naar haar toe, maar alle zes waren geschokt en renden de heuvel af naar hun huizen.

De volgende dag, de vier meisjes en de twee jongens ontmoetten de verschijning weer op dezelfde plek op de heuvel. Deze groep was iets anders dan degenen die de verschijning van de vorige dag hadden gezien. Het omvatte Ivanka vanaf de eerste dag, Mirjana, Vicka is Ivan Dragicevic. De jongeren die zich op de tweede dag bij de groep voegden, waren Marija Pavlovic en de jongen, Jacob Colo. Deze zes jonge Kroaten zouden later worden, permanente groep zieners of zieners van Medjugorje. Zij zijn de enige mensen die de verschijningen kunnen zien.

Op deze tweede dag, het was weer Ivanka die de figuur voor het eerst zag. Zoals voorheen, de vrouw wenkte vrolijk naar de kinderen en vroeg hen om naar haar toe te komen. Nog steeds met angst, maar nog steeds met een vreemd aangetrokken gevoel naar de “Dame”, de kinderen renden naar het licht, ze knielden ervoor neer, en ze begonnen te bidden. Ze rouwt nog steeds om het recente overlijden van haar moeder, Ivanka was de eerste die sprak: “Waar is mijn moeder?” De Dame vertelde het meisje dat haar moeder in orde was, die bij haar was, en maak je geen zorgen. Ivanka vroeg of hun moeder een bericht had achtergelaten voor haar kinderen. De dame antwoordde: “Je moeder zei dat je je grootmoeder moest gehoorzamen en goed voor haar moest zijn omdat ze oud is en niet kan werken.” Mirjana, geïnteresseerd zijn in wat anderen zouden zeggen, Hij klaagde: “Gospa manier, ze zullen het niet geloven als we thuiskomen, ze zullen ons vertellen dat we gek zijn”. De Vrouwe glimlachte alleen maar en beloofde de volgende dag terug te komen. “Ga in de vrede van God”, was haar begroeting en verdween toen uit het zicht. De verschijning duurde ongeveer tien tot vijftien minuten.

Het nieuws van de verschijningen verspreidde zich als een lopend vuurtje door Medjugorje en de omliggende gebieden. Vanaf de derde dag na de verschijningen, twee- of drieduizend mensen gingen samen met de zieners naar de heuvel om de verschijning af te wachten. Vlak daarvoor flitste een schitterend licht drie keer aan de horizon en de verschijning verscheen. De jonge mannen durfden nu veel meer de geheimzinnige Dame te benaderen. Vick, de meest oprechte, weinig geproduceerd’ wijwater vermengd met zout (bijgeloof?) en sprenkelde het op de verschijning en zei: “Als je echt de Madonna bent, blijf bij ons. Als niet, laat ons alleen!” De Vrouwe glimlachte alleen maar als antwoord.

Daarna volgde de volgende dialoog:

Waarzeggers: “Wie ben je?”

Verschijning: “Ik ben de Heilige Maagd Maria”.

Waarzeggers: “Waarom ben je hier gekomen? Wat wil je?”

Verschijning: “Ik kwam omdat er hier veel ware gelovigen zijn. Ik wil bij je zijn om de hele wereld te bekeren en te verzoenen”.

Waarzeggers: “Waarom verschijnt u aan ons? We zijn niet beter dan anderen.”

Verschijning: “Je hoeft niet per se de beste te kiezen.”

Waarzeggers: “Geef ons een teken dat zich zal openbaren in uw aanwezigheid.”

Verschijning: “Zalig zijn zij die niet hebben gezien en die geloven.”

Na de dialoog, de Vrouwe reciteerde verschillende traditionele katholieke gebeden met de jongeren, als de “Onze Vader” zeven keer, de'”ave Maria” en de “Glorie aan de Vader”. Op aandringen van de vrouw, ze reciteerden ook de Apostolische Geloofsbelijdenis.

De verschijningen trokken na de vierde en vijfde zoveel aandacht van de bevolking dat de communistische politie, onderdrukte onmiddellijk de “nieuwe beweging” grote menigten uiteendrijven (15.000 aanwezig op de heuvel tijdens de vierde dag van de verschijningen) en de zieners ondervragen. Alle zes jonge mannen ondergingen strenge medische en psychiatrische onderzoeken. Maar toen de test geen tekenen van ongemak vertoonde, ze mochten terugkeren naar hun huizen. De politie beval ook de priesters van de parochie van St. James (de katholieke kerk van Medjugorje) uiterlijkheden te verbieden. Tien dagen later, De Joegoslavische televisie veroordeelde de optredens als “een Kroatisch nationalistisch complot.” De communisten vermoedden dat de verschijningen echt een dekmantel waren, bedoeld om een ​​politiek gemotiveerde opstand te dekken.

De plaatselijke Franciscaanse priesters waren aanvankelijk erg sceptisch over de verschijningen. Vader Jozo Zovko, eerst dacht hij aan de jongens die drugs gebruikten. Zovko begon geleidelijk de visioenen van de zieners als waar te accepteren, en probeerde hen te beschermen tegen de politie. Later vertelde hij dat hij zelf op een avond tijdens de mis getuige was geweest van een stille verschijning. Kort na het accepteren van de verschijningen, Zovko werd gearresteerd voor “de menigte ophitsen.” Eindigde met kortingen 18 maanden gevangenisstraf van drie jaar.

De politie deed er alles aan om het fenomeen te stoppen, maar tevergeefs. Terwijl de visioenen voortduurden, de meeste inwoners van het dorp en rond Medjugorje begonnen meer en meer overtuigd te raken van hun authenticiteit . Omdat de communisten geen religieuze diensten toestonden
durven buiten de kerk, de zieners vroegen de dame of ze in hun kerk wilde verschijnen. Kort na hun verzoek, ze begonnen visioenen te ontvangen in de pastorieparochiekerk van San Giacomo. Behalve een paar optredens in de huizen van de zieners, ze gingen door in de kerk.